Een teken van leven
Door: Julie
Blijf op de hoogte en volg Julie
13 Februari 2017 | Sint Maarten, Philipsburg
Lieve mensen,
We zitten hier nu al een heel tijdje, bijna een half jaar, en het leek me toch wel leuk om een soort van algemeen verhaal aan jullie te schrijven om jullie een indruk te geven van ons leven hier.
Tot nu toe gaat het goed met ons. De kinderen zitten op de Sister Magda Primary School en gaan daar (meestal) met plezier naartoe. Het was wel wennen voor ze, de lesmethodes zijn hetzelfde en hier lopen ze "achter" in vergelijking met Nederland dus wat de lesstof betreft een vrij makkelijke start maar kinderen zijn hier wat harder en dat vonden Jayden en June in het begin erg lastig. De kinderen zijn vrij brutaal en dat vonden ze nogal schokkend. Inmiddels kan June goed van zich afbijten en heeft ze veel vriendinnen. Toen we hier net waren had zij er de meeste moeite mee dat we echt niet meer terug gingen. Jayden maakte meteen vrienden alleen zijn z'n twee beste vrienden inmiddels verhuisd en is Jayden nu weer een beetje eenzaam op school. Hij kan het wel vinden met al zijn klasgenoten maar heeft niet echt een vriend voor zichzelf. Dat gaat met ups en downs. Buiten school heeft hij gelukkig wel vrienden en gaat hij 's middags regelmatig met zijn neefjes spelen. Die wonen om de hoek.
Greg heeft een baan bij een winkel die "Office World" heet, de naam zegt het al, er worden allerlei kantoorproducten verkocht. Hij doet het erg goed, werkt vaak 48 uur per week (6 dagen) en zijn werkgevers zijn erg tevreden. Helaas is het ondanks de vele uren geen vetpot en heb ik toch ook echt een baan nodig om te zorgen dat we ons een eigen huis kunnen veroorloven. Er was sprake van een baan voor mij voordat we hier kwamen maar dat ging helaas niet door. Ik ben hard op zoek naar een baan maar tot nu toe helaas zonder succes. Gelukkig konden we bij de moeder van Greg terecht en wonen we bij haar. Of althans, meer in een bijwoning naast haar huis. We hebben een eigen keuken en badkamer en twee slaapkamers. Voor nu goed te doen maar uiteindelijk willen we natuurlijk erg graag een eigen huis, het is hier met twee opgroeiende kinderen wel aan de kleine kant.
Met mijzelf gaat het over het algemeen goed. Ik heb mindere dagen waarbij ik wel tegen de muur op kan vliegen omdat ik me verveel en dan teveel ga zitten piekeren. De eerste weken dat we hier waren hadden we nog een vakantiegevoel maar dat gaat toch vrij snel over als je gewoon een dagelijks leven opbouwt. Kinderen naar school, man aan het werk. Gelukkig heb ik inmiddels een hele lieve vriendin, een lekkere, nuchtere Schiedamse die hier inmiddels 13 jaar woont. Haar dochter zit bij June in de klas. Ze heeft me onder haar vleugels genomen en we kunnen het erg goed met elkaar vinden. Elke week doen we samen boodschapjes (wij hebben nog geen auto, zij natuurlijk wel) en we ondernemen samen dingen met de kinderen. We gaan allebei bewust meer met de "locals" om dan met het groepje Nederlandse moeders op school. Dat vind ik ook makkelijker integreren en de taal is natuurlijk geen enkel probleem. Verder neemt Sonia (de moeder van Greg) me regelmatig mee op sleeptouw naar de stad en maakt ze me daar een beetje wegwijs. Ik kan het erg goed met haar vinden en ze is echt een soort van moeder voor me, nu die van mij zo ver weg is. Natuurlijk heb ik me weleens afgevraagd of we wel door één deur zouden kunnen (moeders en hun zoons en de vrouw die daar tussenkomt hihi) maar we hebben het erg gezellig. De tante van Greg maakt er een dagtaak van om me via whatsapp te laten weten hoeveel ze van me houdt en Greg en ik gaan bijna iedere avond wel even bij Teddy (z'n oom) op de trap zitten voor een praatje.
Ook hebben we goed contact met Greg z'n vader en zien we hem en zijn vriendin wekelijks wanneer Claudi moet optreden bij Lee's (een ontzettend leuke en gezellige bar in Simpson Bay). Zijn vriendin (Pam, een Amerikaanse) is ook een schat van een mens en ook zij vangt me op als ik in een dipje zit.
De zwaarste dagen zijn natuurlijk verjaardagen en feestdagen, dan besef je ineens wie je allemaal mist. En wanneer ik niet lekker ben of niet lekker in mijn vel zit mis ik mijn mammie toch het allermeest. Op die dagen laat ik wel een traantje en is de realiteit van het niet kunnen zien van de mensen om wie ik (op mijn gezin na) het meeste geef toch wel heel werkelijk.
Het eiland is prachtig, de eerste paar maanden was het behoorlijk warm maar nu is het erg lekker, gemiddeld 26 graden en een windje. Heerlijk. Er is veel groen en vooral de Franse kant is prachtig. Daar heb je ook weilanden met koeien erin. En prachtige huizen in koloniale stijl en in de rijkere wijken mediterrane villa's. Erg mooi. De Nederlandse kant is wat meer volgebouwd en minder netjes. Er kan nog een hoop worden verbeterd. De stroom valt regelmatig uit en recyclen doen ze eigenlijk niet. Zonde, omdat er zoveel mogelijkheden zijn voor groene stroom (denk aan wind, water en zon) en recycling. Ook het openbaar vervoer is niet optimaal, bussen genoeg maar geen vaste tijden en dat kan af en toe (vooral 's avonds) behoorlijk lastig zijn.
Mijn liefste tijd van de dag is tussen 4 en 5 uur 's middags. Dan begint de zon onder te gaan en dan is het licht tussen de heuvels zo prachtig en begint het wat af te koelen, dan ben ik graag buiten. Het doet me aan Nederland denken, warme zomeravonden buiten aan de Holtmaatweg. Of wanneer het gras wordt gemaaid, dan sluit ik mijn ogen, snuif ik die geur op en waan ik me even in Nederland.
Wat eten betreft kan ik hier eigenlijk alles vinden, er wonen hier veel Nederlanders en aan producten als hagelslag, speculaas etc. geen gebrek. Met Sinterklaas waren er zelfs pepernoten, taai taai en chocoladeletters! Het enige dat ik tot nu toe nog niet heb gezien is drop. Gelukkig komt mijn nicht in maart een week hier naartoe en dan neemt ze wat voor me mee. Ik kijk daar erg naar uit! De eersten die ons hier komen opzoeken!
Aan vers fruit hebben we hier geen gebrek, dat groeit aan de bomen. Kokosnoten, mango's, papaya's en ook voor ons minder bekende vruchten zoals soursap, golden apples en seagrapes. Ik zal bij mijn volgende verslag wat foto's plaatsen van deze vruchten, ze waren mij totaal onbekend.
Voor nu plaats ik wat foto's die over de afgelopen maanden genomen zijn en hoop ik dat jullie van onze verslagen genieten.
Heel veel liefs van ons allemaal!
We zitten hier nu al een heel tijdje, bijna een half jaar, en het leek me toch wel leuk om een soort van algemeen verhaal aan jullie te schrijven om jullie een indruk te geven van ons leven hier.
Tot nu toe gaat het goed met ons. De kinderen zitten op de Sister Magda Primary School en gaan daar (meestal) met plezier naartoe. Het was wel wennen voor ze, de lesmethodes zijn hetzelfde en hier lopen ze "achter" in vergelijking met Nederland dus wat de lesstof betreft een vrij makkelijke start maar kinderen zijn hier wat harder en dat vonden Jayden en June in het begin erg lastig. De kinderen zijn vrij brutaal en dat vonden ze nogal schokkend. Inmiddels kan June goed van zich afbijten en heeft ze veel vriendinnen. Toen we hier net waren had zij er de meeste moeite mee dat we echt niet meer terug gingen. Jayden maakte meteen vrienden alleen zijn z'n twee beste vrienden inmiddels verhuisd en is Jayden nu weer een beetje eenzaam op school. Hij kan het wel vinden met al zijn klasgenoten maar heeft niet echt een vriend voor zichzelf. Dat gaat met ups en downs. Buiten school heeft hij gelukkig wel vrienden en gaat hij 's middags regelmatig met zijn neefjes spelen. Die wonen om de hoek.
Greg heeft een baan bij een winkel die "Office World" heet, de naam zegt het al, er worden allerlei kantoorproducten verkocht. Hij doet het erg goed, werkt vaak 48 uur per week (6 dagen) en zijn werkgevers zijn erg tevreden. Helaas is het ondanks de vele uren geen vetpot en heb ik toch ook echt een baan nodig om te zorgen dat we ons een eigen huis kunnen veroorloven. Er was sprake van een baan voor mij voordat we hier kwamen maar dat ging helaas niet door. Ik ben hard op zoek naar een baan maar tot nu toe helaas zonder succes. Gelukkig konden we bij de moeder van Greg terecht en wonen we bij haar. Of althans, meer in een bijwoning naast haar huis. We hebben een eigen keuken en badkamer en twee slaapkamers. Voor nu goed te doen maar uiteindelijk willen we natuurlijk erg graag een eigen huis, het is hier met twee opgroeiende kinderen wel aan de kleine kant.
Met mijzelf gaat het over het algemeen goed. Ik heb mindere dagen waarbij ik wel tegen de muur op kan vliegen omdat ik me verveel en dan teveel ga zitten piekeren. De eerste weken dat we hier waren hadden we nog een vakantiegevoel maar dat gaat toch vrij snel over als je gewoon een dagelijks leven opbouwt. Kinderen naar school, man aan het werk. Gelukkig heb ik inmiddels een hele lieve vriendin, een lekkere, nuchtere Schiedamse die hier inmiddels 13 jaar woont. Haar dochter zit bij June in de klas. Ze heeft me onder haar vleugels genomen en we kunnen het erg goed met elkaar vinden. Elke week doen we samen boodschapjes (wij hebben nog geen auto, zij natuurlijk wel) en we ondernemen samen dingen met de kinderen. We gaan allebei bewust meer met de "locals" om dan met het groepje Nederlandse moeders op school. Dat vind ik ook makkelijker integreren en de taal is natuurlijk geen enkel probleem. Verder neemt Sonia (de moeder van Greg) me regelmatig mee op sleeptouw naar de stad en maakt ze me daar een beetje wegwijs. Ik kan het erg goed met haar vinden en ze is echt een soort van moeder voor me, nu die van mij zo ver weg is. Natuurlijk heb ik me weleens afgevraagd of we wel door één deur zouden kunnen (moeders en hun zoons en de vrouw die daar tussenkomt hihi) maar we hebben het erg gezellig. De tante van Greg maakt er een dagtaak van om me via whatsapp te laten weten hoeveel ze van me houdt en Greg en ik gaan bijna iedere avond wel even bij Teddy (z'n oom) op de trap zitten voor een praatje.
Ook hebben we goed contact met Greg z'n vader en zien we hem en zijn vriendin wekelijks wanneer Claudi moet optreden bij Lee's (een ontzettend leuke en gezellige bar in Simpson Bay). Zijn vriendin (Pam, een Amerikaanse) is ook een schat van een mens en ook zij vangt me op als ik in een dipje zit.
De zwaarste dagen zijn natuurlijk verjaardagen en feestdagen, dan besef je ineens wie je allemaal mist. En wanneer ik niet lekker ben of niet lekker in mijn vel zit mis ik mijn mammie toch het allermeest. Op die dagen laat ik wel een traantje en is de realiteit van het niet kunnen zien van de mensen om wie ik (op mijn gezin na) het meeste geef toch wel heel werkelijk.
Het eiland is prachtig, de eerste paar maanden was het behoorlijk warm maar nu is het erg lekker, gemiddeld 26 graden en een windje. Heerlijk. Er is veel groen en vooral de Franse kant is prachtig. Daar heb je ook weilanden met koeien erin. En prachtige huizen in koloniale stijl en in de rijkere wijken mediterrane villa's. Erg mooi. De Nederlandse kant is wat meer volgebouwd en minder netjes. Er kan nog een hoop worden verbeterd. De stroom valt regelmatig uit en recyclen doen ze eigenlijk niet. Zonde, omdat er zoveel mogelijkheden zijn voor groene stroom (denk aan wind, water en zon) en recycling. Ook het openbaar vervoer is niet optimaal, bussen genoeg maar geen vaste tijden en dat kan af en toe (vooral 's avonds) behoorlijk lastig zijn.
Mijn liefste tijd van de dag is tussen 4 en 5 uur 's middags. Dan begint de zon onder te gaan en dan is het licht tussen de heuvels zo prachtig en begint het wat af te koelen, dan ben ik graag buiten. Het doet me aan Nederland denken, warme zomeravonden buiten aan de Holtmaatweg. Of wanneer het gras wordt gemaaid, dan sluit ik mijn ogen, snuif ik die geur op en waan ik me even in Nederland.
Wat eten betreft kan ik hier eigenlijk alles vinden, er wonen hier veel Nederlanders en aan producten als hagelslag, speculaas etc. geen gebrek. Met Sinterklaas waren er zelfs pepernoten, taai taai en chocoladeletters! Het enige dat ik tot nu toe nog niet heb gezien is drop. Gelukkig komt mijn nicht in maart een week hier naartoe en dan neemt ze wat voor me mee. Ik kijk daar erg naar uit! De eersten die ons hier komen opzoeken!
Aan vers fruit hebben we hier geen gebrek, dat groeit aan de bomen. Kokosnoten, mango's, papaya's en ook voor ons minder bekende vruchten zoals soursap, golden apples en seagrapes. Ik zal bij mijn volgende verslag wat foto's plaatsen van deze vruchten, ze waren mij totaal onbekend.
Voor nu plaats ik wat foto's die over de afgelopen maanden genomen zijn en hoop ik dat jullie van onze verslagen genieten.
Heel veel liefs van ons allemaal!
-
13 Februari 2017 - 20:51
Paulien Van Helsdingen:
Hoi allemaal, ik heb net jullie verhaal gelezen. Wat mooi verwoord Julie! Kan me nu een heel klein beetje voorstellen hoe het moet zijn om op zo'n mooie plek op aarde te wonen, ver weg van je familie. Fijn dat er mensen zijn die je op sleeptouw nemen. Ik hoop dat je je steeds meer thuis zult voelen en steeds minder moeilijke momenten mee zult maken. En bezoek uit Nederland is natuurlijk heerlijk!! Hier in Steenwijk gaat alles zijn gangetje. Nu vooral heel koud, brrrrrr! Geniet maar van het warme zonnetje, liefs van ons allemaal! -
13 Februari 2017 - 21:54
Jolanda :
Hoi Julie , ook ik kan me voorstellen hie get voelt, al is het in mijn geval iets gemakkelijker om even terug te gaan. Maar ik kan je vertellen dat het went en het oude dan anders is dan je dacht.
Wenste dat ik even kop koffie bij je kon komen halen , ook voor Robin, die Jayden nog steeds dagelijks noemt.
Xxx Jolanda. -
14 Februari 2017 - 11:47
Auntieeeeeeeeeeeeeeee:
Heerlijk verslagje Jupan. Welke nicht komt jou bezoeken? Hier net van een rot virusje af. Dag 11 en nu pas echt weer een beetje op de been zonder teveel snot en hoesten. Ga zelfs een beetje schoonmaken vandaag en dat is echt nodig!! Anyway, je weet het, auntie zit altijd wel aan het andere eind van whatssapp of skype of text of message en als je even wilt brullen, schreeuwen of iets anders, ik ben er!! Geef iedereen een dikke zoen van mij. Love youuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu XXXX
-
14 Februari 2017 - 13:46
Antoinette:
Hey Julie,
Heel fijn, dit teken van leven!
Wat ben je toch stoer en dapper om deze stap te zetten! Zoals je zelf omschrijft gaat een dergelijke stap met ups, maar helaas ook downs. Ik ben erg trots op de manier waarop je dit aanpakt nichtje, petje af!
Kop op, en zoals oma P. zou zeggen: "houd je aan de wolken vast", en dan komt het uiteindelijk allemaal goed en zul je je weg gaan vinden, definitely!
Hele dikke knuffel en hopelijk tot snel,
Antoinette -
14 Februari 2017 - 18:23
Tante Rose En Oom Antoon:
Hi Julie,
Wat een goed idee om waarbenjij.nu te gebruiken om je verhaal te doen. Je ziet het wel aan de reacties die je al gekregen hebt. Wij denken dat het voor jou een stuk gemakkelijker zal worden als het je lukt om werk te vinden. De dagen gaan dan sneller en je maakt weer op een andere manier contact met mensen. De kinderen zien er op de foto's goed uit en het eten ook, jammie, jammie!
Zou wat voor deze tante zijn. Fijn ook dat Greg in ieder geval aan het werk is. Dat behoort toch ook tot de belangrijke stappen die je als gezin maakt.
Je hebt zo te horen lieve mensen om je heen. Fijn is dat. Iets om dankbaar voor te zijn.
Wij kijken nu al uit naar een volgend verhaal vanaf jullie prachtige eiland.
Liefs voor jullie allemaal.
Tante Rose en oom Antoon -
20 Februari 2017 - 14:03
Papa:
Lieve Julie,
Het gaat eigenlijk zoals ik wel verwacht had dat het zou gaan. Het is inderdaad van het grootste belang dat je z.s.m. een baan vindt en daarmee de juiste invulling van je bestaan daar bereikt. Ik ben blij dat Juney het nu naar haar zin heeft en met Jayden komt het vast ook wel weer goed.
Fijn dat je deze weg gekozen hebt om ons een beetje op de hoogte te houden. Ik hoop gauw weer iets te horen. xxx -
21 Februari 2017 - 22:17
Joanna :
Allerliefste schatten,
Wat een mooi en allereerst reisverslag, om maar niet te beginnen over de foto's!
Goed om te horen dat June en Jayden zich kunnen vermaken op school en zich vooral niet laten beteutelen door kinderen die weliswaar nog wel wat opvoeding kunnen gebruiken.
Brutaal zijn is LELIJK! Kinderen, wees dankbaar voor jullie vader en moeder want ook als niemand je denkt te begrijpen, praten en eerlijk blijven met je ouders is heeeeel belangrijk. Daar wordt je leuk van, net zoals ik dus (hahahahaha)! Wat natuurlijk mooi is is respect voor anderen en van anderen, kunnen nadenken voordat je iets doorzet.
Ik vind het heerlijk dat jullie inblenden met locals en niet met de NL-mamma's, wellicht zitten er leuke vrouwen tussen, maar dat kliekjes gevoel tja, daar wordt je wel snel moe van. En de perfecte moeder, vader, ja dat is ook weer zo overdreven. Als je begrijpt wat ik bedoel. Denk nooit in hokjes, kijk nooit in hokjes en reageer nooit in hokjes! Sta open voor anders want routine is dodelijk.
Ik begrijp de onrust van jou Julietje, het werkloos zijn. Schat, denk aan mij! Mijn enige troost zijn mijn familie en enkele goede vrienden (maar die zijn ALTIJD bezig en met name hebben wel een baan). Daarnaast probeer ik echt mezelf te vermaken. Sporten op de sportschool, lesjes zoals;
Shape, zumba, shbam en sinds kort weer Balance (tai chi, yoga en pilates ineen). Moet zeggen Balance is goddelijk! En als ik zelfs te moe ben voor de sportschool dan is er altijd nog NETFLIX!
Hoe zalig is Netflix geweest tijdens de winter hier in NL. Wisten jullie dat het onlangs hier echt, ouderwets Hollands heeft gesneeuwd? Ja, was echt een verrassing! Maar ja dan heb je ineens last van Urticaria. Ja, zoek maar op. Irritant met kou etc.
Wat jullie echt moeten kijken op Netflix; Please like me, Crazy Ex Girlfriend en zo heb ik nog tig opties voor jullie allemaal!
Momenten van onrust zijn normaal Julie, je moet gewoon de dag doorkomen op St. Maarten met je hobbies totdat je een vacature hebt te pakken die jou en nobody else wil hebben. Ik kreeg vandaag nog een email binnen, ik was het niet geworden en ze konden het ook niet uitleggen in de email. Anyway mijn leven als parttime Cinderella gaat ook gewoon door. Soms terwijl ik bezig ben, wens ik dat ik ooit ook in zo'n mooi huis zou kunnen wonen, maar voor mij zijn 2 verdiepingen echt genoeg, ik haat trappenlopen.. Bij iedereen die ik help nu heb ik een goed gevoel.
Greg, ik wil je even zeggen; Ik hoop dat je het heel fijn hebt nog steeds op werk! Snap ook dat je na je werk erg moe bent en ff niks wil, maar probeer toch ook de power en de ontspanning te halen uit leuke dingen doen met Julie (alleen) en je lieve kinderen.
Jayden en June, deze verhuizing is heftig geweest, maar vergeet niet, zelfs zonder internet kun je bereikbaar zijn, alleen moet je geduld hebben. Wat ik zeg, schrijf af en toe een echte brief!
Dat is heel leuk! Nog steeds! En offline zijn is soms ook een zegen! Speel naast games ook echte spelletjes, dat is ook fijn om te doen. Hebben jullie al een eigen vlieger waarmee je kan vliegeren? Een eigen bootje van hout getimmerd? Gaan jullie wel eens vissen? Vissen is heel leuk en spannend! (Ik doe het nog steeds als ik in Zweden op vakantie ben met Buddy).
Wij zijn net met een nieuw spel begonnen; Portal Knights! We raden het iedereen aan, alleen zet wel even een alarm, want stoppen gaat erg moeilijk.. Help we zijn verslaafd!
BTW: Woning in de berg maken tegen orkaan, zet die even nog op de BUCKETLIST.
Jullie krijgen de groetjes van mijn ouders, Sara, Maartje (Amsterdam), zij hopen dat jullie het ook fijn hebben most of te time op St. Maarten.
Wij zouden zo graag willen komen, maar ook voor ons is het budget nog redelijk te verbeteren, maar gaat gewoon nog niet (ik zal hier maar niet politisch op ingaan). . . . . .
Mochten wij de loterij winnen, dan komen we echt zo snel mogelijk bij jullie logeren of in een hotel, ligt eraan hoeveel we winnen (hahahaha)!
Meanwhile there is SKYPE, ECHTE brieven en kaarten schrijven, via de mobiel appen (wat we eigenlijk al elke dag doen).. Elk moment van de dag en nacht, ik sta voor Julie en de rest klaar!
Als het straks lekker weer is gaan Buddy en ik weer motor rijden! Zal sowieso foto's maken als we ergens onderweg pauzeren, want achterop is ABSOLUUT TEN ALLER TIJDEN HANDEN VAST!
Tot hoors lieve schatten, hou jullie leuk, lief en sterk voor elkaar en met elkaar!
Heel veel liefs, oneindige kusjes en knuffels door de lucht van tante Joanna & Ome Buddy :) :)
-
17 Maart 2017 - 18:02
Dick Kerkmeijer:
Hoi Julie,
Mooi verslag heb jij geschreven.
Het lijkt mij prettig om in een fijn klimaat te wonen en als je dan ook nog werk hebt gevonden waar je je prettig bij voelt en wat extra geld verdient, dan wil je nooit meer terug naar het kikkerlandje.
Groetjes aan Gregory.
Dick
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
